Mensen met ALS, PSMA en PLS kunnen na verloop van tijd steeds minder bewegen. Met name bij patiënten met een snel verloop levert dit de vraag op of er een verhoogd risico op trombose of een longembolie is. Er is geen aanwijzing dat medicatie om trombose of longembolie te voorkomen bij ALS, PSMA of PLS effectief is. De revalidatiearts en/of huisarts maakt per patiënt een afweging of gebruik van antistollingsmiddelen nodig is.
Antistollingsmiddelen zijn medicijnen die de stolling van het bloed verminderen of vertragen. Ze worden ook wel bloedverdunners genoemd. Het bloed wordt echter niet dunner, het stolt alleen minder snel. Bij een snel progressief beloop, waarbij iemand binnen korte tijd niet meer kan lopen, speelt vaak de vraag of iemand niet preventief behandeld moet worden met een antistollingsmiddel (profylaxe trombose).
Geen aanwijzing voor effectiviteit
Er is echter geen overtuigend bewijs dat profylactische behandeling voor DVT (Diep Veneuze Trombose) en longembolie bij patiënten met ALS in de thuissituatie effectief is. Met andere woorden, de last van een dagelijks injectie weegt niet op tegen de kans om trombose te krijgen. Ook voor vergelijkbare patiëntengroepen is geen bewijs voor profylactische behandeling van DVT en longembolie.
Voorgeschiedenis
Als iemand al eerder een trombosebeen of een longembolie heeft gehad ligt dat anders. Dan kan preventieve behandeling verstandig zijn. In dat geval zal de huisarts en behandelend internist hierover een besluit moeten nemen.
Er bestaat bij gebruik van standaard antistollingsmiddelen een risico op complicaties (bloedingen) bij valpartijen. Er moet daarom in elk individueel geval een afweging worden gemaakt of de voordelen van de behandeling opwegen tegen de nadelen.
