Mensen met ALS of PLS kunnen gehinderd worden door buien van ongecontroleerd lachen, huilen of gapen. Dwanghuilen, dwanglachen en dwanggapen zijn pseudobulbaire verschijnselen. Dit zijn klachten die kunnen ontstaan als de zenuwcel die in het centraal zenuwstelsel ligt is aangedaan. Het komt bij meer dan 50 procent van de ALS-patiënten voor, ook bij patiënten zonder zwakte van de aangezichtsspieren.
Dwanghuilen, dwanglachen en dwanggapen zijn vaak tijdelijke verschijnselen, meestal duren ze enkele maanden. Het dwanghuilen of –lachen is een adequate reactie, bijvoorbeeld lachen om een grap, maar de controle op de reactie ontbreekt; de reactie is te heftig en/of de patiënt kan niet tijdig stoppen. De klachten kunnen zeer beperkend werken in het sociale verkeer. Als de patiënt en zijn omgeving weten dat de klachten passen bij de ziekte en niet veroorzaakt worden door een stemmingsstoornis, is behandeling van de klachten soms niet nodig. Als een patiënt echter veel hinder heeft van de klachten is het advies te behandelen met een medicijn.
Dit zijn medicijnen die meestal om een andere reden worden voorgeschreven, zoals een depressie, maar ook deze klachten kunnen verminderen:
